Şöyle denize nazır köhne bir balıkçı lokantasındasın. Tahta masada peynir, kavun, domates ve daha envai çeşit meze, bir de çay bardağında rakı. İçerinin loş, ağır havasına karışmış keskin anason kokusu genzini yakıyor adamın.Çıtır çıtır kızarmış balıklar geliyor masaya, yanında roka ve marul. Bir başta soğan. On parmağınla dalıyorsun balık tabağına, soğanı da katık ederek. Biraz balık, biraz meze, bir yudum rakı, keyifler çakır.
Fonda bir şarkı, derinlerden Müzeyyen Senar’ın sesi geliyor “Benzemez kimse sana….”. İyice keyifleniyorsun.
Küçük tahta iskemleyle bütünleşmiş yorgun bedenini denizden yana çevirmişsin. Denize ay düşmüş, dalgalarla sevişmekte. Hafiften bir meltem yüzünü okşuyor. Sevdiğinin kokusunu getiriyor tuzla karışık sana. Şarkı ağırdan çalmaya devam ediyor, tutamıyorsun kendini eşlik ediyorsun şarkıya, “…..bakışından süzülen işvene kurban olayım…..”
Saat ilerlemiş kimin umurunda, yelkovan akrep’in peşinde, sevdiğine kavuşamayan aşık gibi.
Tabakta balıklar bitmek üzere, vücudun ağır gelmeye başlamış, hafiften bir baş dönmesi. Son balığı da alıyorsun tabaktan. Rakıya katık ederek. Garson üstünde dumanı tüten mis gibi bir tahin helva getiriyor sıcacık, ekşili ekşili. Fırından yeni çıkmış besbelli. Helvayı, bardağın dibinde kalan son bir iki yudum rakıyla taçlandırıyorsun. Kafa iyi, keyifler iyi. Hesabı ödeyip kalkıyorsun masadan.
Deniz kıyısında ay eşlik ediyor sana. Ağır ağır yürüyerek evin yolunu tutuyorsun. Ev ıssız, buz gibi, bekleyen kimsen yok. Ne acı. Birden keyfin kaçıyor, atıyorsun kendini yatağa. Hayallerinle dalıyorsun uykuya. Bir kadeh rakı, bir tabak balık……..
0 yorum:
Yorum Gönder